Yeni görüntü, ilk kez 185 yılında gözlemlenen bir süpernovayı yakalıyor.

Şili’deki Cerro Tololo Amerikalar Arası Gözlemevindeki Víctor M. Blanco Teleskopu üzerindeki Karanlık Enerji Kamerası, kaydedilen ilk süpernovanın halka benzeri zarfını yakaladı. Parlayan enkaz, 1.800 yıldan daha uzun bir süre önce bir beyaz cüce yıldızın patlamasına işaret ediyor ve Çinli gökbilimciler tarafından 185 yılında kaydedildi.

Bu sanatçının çizimi, daha küçük, esrarengiz yoldaş yıldızı çevreleyen bir toz bulutu tarafından kısmen gizlenmiş büyük, şişkin yıldız Gaia17bpp’yi göstermektedir.

Sh2-54 bulutsusu, Avrupa Güney Gözlemevi’nin Şili’deki Paranal Gözlemevi’ndeki VISTA teleskopu ile kızılötesi ışıkta görüntülendi.

İkizler Kuzey teleskopu bir çift gökadayı, NGC 4567 (üstte) ve NGC 4568’i (altta) çarpışırken yakaladı. Kelebek Galaksileri lakaplı bu galaksiler, sonunda 500 milyon yıl içinde tek bir galaksi olarak birleşecekler.

Hubble Uzay Teleskobu, yaklaşık 53 milyon ışıkyılı uzaklıkta bulunan büyük tasarımlı sarmal gökada NGC 3631’in büyüleyici, yüz yüze görüntüsünü yakaladı.

2003 ile 2021 yılları arasında çekilmiş 37 Hubble Uzay Teleskobu görüntüsünden oluşan bu koleksiyon, tamamı Sefeid değişkenlerine ve süpernovalara ev sahipliği yapan galaksileri içerir. Astronomik mesafeleri ölçmek ve evrenin genişleme oranını iyileştirmek için kozmik araçlar olarak hizmet ederler.

Bu, Galaksimizin merkezindeki süper kütleli kara delik Sagittarius A*’nın Event Horizon Telescope projesi tarafından çekilen ilk görüntüsü.

Karanlık Enerji Kamerasından alınan bu görüntüde iki gökada, NGC 1512 ve NGC 1510 dans ediyor gibi görünüyor. Galaksiler 400 milyon yıldır yıldız oluşum dalgalarını kıvılcımlandıran ve her iki galaksiyi de büken birleşme sürecindedir.

Bu çizim, komşu yıldız Beta Pictoris’in yörüngesindeki dış kabukları göstermektedir. Gökbilimciler, iki dış gezegene de ev sahipliği yapan sistemde en az 30 dış gezegen keşfettiler.

Bu sanatçının izlenimi, bir beyaz cüce (ön planda) ve bir yardımcı yıldız (arka planda) ile bir mikronova patlamasının meydana gelebileceği iki yıldızlı bir sistemi göstermektedir. Bu yıldız patlamaları süpernovalardan daha küçük olmalarına rağmen son derece güçlü olabilirler.

Bu görüntü sekansı, C/2014 UN271 kuyruklu yıldızının katı çekirdeğinin (veya “kirli kartopu” çekirdeğinin) ölçüm için büyük bir toz ve gaz kabuğundan nasıl izole edildiğini gösterir. Bilim adamları çekirdeğin 85 mil uzakta olabileceğini düşünüyor.

Hubble Uzay Teleskobu şimdiye kadarki en uzak yıldızın görüntüsünü yakaladı: yaklaşık 13 milyar ışıkyılı uzaklıktaki Eärendel.

Gökbilimciler, Avustralya’nın SKA Pathfinder teleskopunu kullanarak tekli radyo devreleri adı verilen bir uzay fenomenini görüntülediler. Bu uzay halkaları o kadar büyük ki, yaklaşık bir milyon ışıkyılı çapındalar – Samanyolu galaksimizden 16 kat daha büyük.

Bu çizim, uzayda iki büyük gök cismi çarpışarak bir enkaz bulutu oluşturduğunda ne olduğunu gösteriyor. NASA’nın Spitzer Uzay Teleskobu, HD 166191 yıldızının ışığını engelleyen bir enkaz bulutu gördü.

Milyarlarca ışıkyılı uzaklıktaki yaklaşık 4,4 milyon uzay nesnesi, daha önce gözlemlenmemiş bir milyon uzay nesnesi de dahil olmak üzere gökbilimciler tarafından haritalanmıştır. Gözlemler, LOFAR olarak bilinen hassas, düşük frekanslı teleskopla yapıldı.

Kozmik bir halat çekme oyununda birbirine çarpan iki gökadanın olağandışı üçgen şekli, NASA’nın Hubble Uzay Teleskobu tarafından çekilen yeni bir görüntüde yakalandı. İki galaksi arasındaki kafa kafaya çarpışma, bir “yeni parlatılmış yıldızlardan oluşan eksantrik bir üçgen” yaratarak, bir yıldız oluşumu çılgınlığını körükledi.

Süpernova kalıntısı Cassiopeia A’nın bu görüntüsü, morla gösterilen NASA’nın Polarimetri Kaşifi tarafından toplanan ilk X-ışını verilerinin bir kısmını maviyle NASA’nın Chandra X-Ray Gözlemevi’nden gelen yüksek enerjili X-ışını verileriyle birleştiriyor.

Bu görüntü Samanyolu’nu Dünya’dan görüldüğü şekliyle göstermektedir. Yıldız simgesi, belirsiz bir yinelenen geçici olayın yerini gösterir. Dönen uzay nesnesi saatte üç kez radyasyon yaydı ve göksel bir işaret gibi davranarak Dünya’dan görülebilen en parlak radyo dalgaları kaynağı oldu.

Bu Hubble Uzay Teleskobu görüntüsü, genç yıldızlarla dolu cüce gökada Henize 2-10’u göstermektedir. Pembemsi bulutlarla çevrili parlak merkez, kara deliğin ve yıldız doğum bölgelerinin konumunu gösterir.

Bu görüntü, radyo dalgalarında yakalanan Alev Bulutsusu’nu ve çevresini göstermektedir.

Bu sanatçının izlenimi, yaşamının son yılında kükreyen bir gaz bulutu yayan ve bir süpernovada patlamadan önce büyük iç değişimler yaşayan kırmızı dev bir yıldızı gösteriyor.